Mijn persoonlijke mislukking

De Zus kocht twee schattige mutsjes voor Miep en Maartje. Dat het moeilijk zou zijn om een jas te vinden die goed zou passen bij de mutsjes zag zij niet als een probleem. Het enige obstakel was om een stof te vinden die goed past en dan kon ik mij voor het eerst aan een jasje wagen.

Ik zag de uitdaging helemaal zitten en pakte het aan zoals het hoort. Eerst het gekozen patroon tot in de puntjes observeren en in mijn hoofd het jasje al in elkaar steken. Ik vroeg raad aan het kraampje van Mertens op het stoffenspektakel en wandelde naar buiten met "tricotine", wat de jasjes heerlijk warm en toch niet "Michelin-achtig" moest maken.

Het werd mijn project waar ik het langste ooit aan gewerkt had. En ondanks mijn goede voorbereiding werd het mijn slechtste creatie ooit. De jas voor Miep bleek drie maten te groot, ook al had ik haar (tot haar groot amusement) zorgvuldig opgemeten. Maartjes jas is dan weer op het kleinste. Na anderhalve week als een kluizenaar aan de jasjes gewerkt te hebben met zo'n triest resultaat als gevolg wou ik dat die ongelukkige creaties voorgoed van mijn netvlies zouden verdwijnen.

Maar toen stuurde de Zus een reeks foto's door van twee apetrotse zusjes, aan het grinniken omdat ze "hetzelfdeuh" zijn..

Patroon jas Miep: ottobre winter 2008

Patroon jas Maartje: Unisex warm hoodie jacket dmk easy wear

Groene mantelstof: Stoffenspektakel

Blauwe knopen: Mertens